در میان پیگیری صنعت نساجی برای توسعه پایدار ،نخ بازیافتیبه یک گزینه مهم و دوستانه محیط زیست تبدیل شده است. به طور گسترده ای اعتقاد بر این است که انتشار کربن چرخه عمر آن می تواند تقریباً 70 ٪ پایین تر از پلی استر باکره باشد.
نخ بازیافتیروند استخراج روغن خام و پالایش را برای تولید تراشه های حیوان خانگی دور می کند. با این حال ، تولید پلی استر باکره با نفت خام یا گاز طبیعی استخراج شده از زیرزمینی آغاز می شود. این مرحله اولیه دارای بار قابل توجهی از محیط زیست است: اکتشاف ، حفاری و استخراج مقادیر قابل توجهی از انرژی را مصرف می کند و تولید گازهای گلخانه ای را تولید می کند. سپس نفت خام برای تولید محصولات واسطه ای مانند نفتا یک فرآیند پالایش پیچیده انجام می دهد. مهمترین و پر انرژی ترین مرحله ، تبدیل نفتا و سایر مواد اولیه به تراشه های PET از طریق یک سری پیچیده از واکنش های شیمیایی است. این واکنش شیمیایی به طور معمول در دمای 250-300 درجه سانتیگراد و فشار زیاد رخ می دهد ، و به طور مداوم مقادیر زیادی از سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ ، گاز طبیعی یا روغن را به عنوان انرژی مصرف می کند و به طور مستقیم مقادیر قابل توجهی از دی اکسید کربن تولید می کند. دی اکسید کربن تولید شده با تولید یک تن تراشه های حیوان خانگی باکره قابل توجه است.
نخ بازیافتیاز مواد حیوان خانگی دور ریخته شده ، که معمولاً بطری های نوشیدنی بازیافت شده یا زباله های نساجی است ، حاصل می شود. فرایند تبدیل این زباله به نخ قابل استفاده ، انرژی و انتشار بسیار کمتری نسبت به تولید تراشه های حیوان خانگی باکره دارد. مراحل اصلی شامل جمع آوری ، مرتب سازی ، خرد کردن ، تمیز کردن عمیق ، تصفیه ذوب و مجدد مجدد یا چرخش مستقیم است. در حالی که جمع آوری ، حمل و نقل ، تمیز کردن و ذوب نیز به انرژی نیاز دارد ، شدت انرژی این فرآیندها به طور قابل توجهی پایین تر از تولید و پلیمریزاسیون از روغن خام و به مراتب کمتر از انرژی مورد نیاز برای واکنشهای پیچیده سنتز پتروشیمی از ابتدا است. بازیافت فیزیکی از بیشتر واکنشهای شیمیایی کربن بالا جلوگیری می کند.
در حالی که بازیافت شیمیایی به طور معمول انرژی بیشتری مصرف می کند و کربن کمتری نسبت به بازیافت فیزیکی ساطع می کند ، به طور کلی پایین تر از مسیرهای باکره است. فرآیند شیمیایی شامل شیمیایی دپلیمر کردن PET دور ریخته شده ، تجزیه آن به مونومرها یا واسطه های مولکول کوچک ، که سپس به PET تبدیل می شوند. این فرایند به طور موثری حلقه مواد اولیه را می بندد و محصولات با کیفیت بالا تولید می کند. با این حال ، انتشار کلی کربن آن در حال حاضر بالاتر از بازیافت فیزیکی است. با این حال ، براساس بیشتر مطالعات و داده های صدور گواهینامه ، حتی تولید شیمیایی هنوز هم انتشار کربن کمتری نسبت به پلی استر باکره تولید می کند.
استفاده از بطری های PET دور ریخته شده یا زباله های نساجی به عنوان مواد اولیه در تولید نخ بازیافت شده ذاتاً ارزش محیطی قابل توجهی را فراهم می کند. این باعث می شود زباله های دفن زباله و نیاز به سوزاندن ، که هر دو انتشار کربن کاهش می یابد. در حالی که این انتشار گازهای گلخانه ای به طور معمول در ردپای کربن خود محصول گنجانده نشده است ، آنها هنگام در نظر گرفتن تأثیر کلی محیطی کل سیستم مادی ، از مزایای زیست محیطی مثبت قابل توجهی در نظر گرفته می شوند و از کاهش 70 ٪ تخمین زده می شوند.
| نوع بازیافت | توصیف فرآیند | سطح انتشار |
|---|---|---|
| بازیافت فیزیکی | جمع آوری تمیز کردن ذوب ذوب | کمترین میزان انتشار |
| بازیافت شیمیایی | دپلیمریزاسیون و ربولیمریزاسیون | تولید گازهای گلخانه ای متوسط |
| مدیریت زباله | قابل اجرا نیست | از انتشار گازهای دفع جلوگیری می کند |
